Dziś nieco o przekonaniach na temat psów i wpływie tych przekonań na adopcję lub problemy z zachowaniem.

Dlaczego? Bo najczęściej słyszymy :

– Ten pies już jest za stary, żeby go czegoś nauczyć

– szukamy szczeniaka, bo jak jest dorosły to już go nic nie nauczymy

– mamy ogromne problemy z zachowaniem psa ale myśleliśmy, że jest za stary na naukę i zmiany

Powiedzieć, że dorosły czy starszy pies się nie nauczy, to jak powiedzieć, że człowiek po 40-50 roku życia nie uczy się już niczego. Nie wiem skąd takie przekonania ale są bardzo krzywdzące.

A przecież psy, podobnie jak my, uczą się asocjacyjnie, przez doświadczenie i obserwację. Dysponują szerokimi narzędziami poznawczymi, które pozwalają im na naśladownictwo, rozpoznawanie zamiarów innego osobnika i wpływanie na zachowanie innych aby osiągnąć swój cel.

Im starszy pies, tym lepiej te zdolności powinien mieć rozwinięte (doświadczenie)

Oczywiście zwierzę po przejściach, z traumatyczną przeszłością będzie wymagało terapii i może mieć trudności z uczeniem się (bez względu na wiek) , ale to akurat nie powinno być zaskakujące dla nikogo.

Owszem, psi senior może nie nadawać się do nauki zaawansowanych psich sportów , choćby ze względu na zdrowie, tak jak starszy człowiek nie zostanie nagle crossfiterem ( a czasami się zdarza:) ale tak na prawdę, nazwijmy rzecz po imieniu.

Nie pozostawia złudzeń, że większość adoptujących i tak psów nie uczy, czasami ograniczając się do podstawowego posłuszeństwa (rzadko, raczej gdy pies sprawia problemy a szkolenie posłuszeństwa i tak najczęściej ich nie rozwiązuje a opiekun po skończonym szkoleniu nadal nie potrafi zastosować tego w życiu codziennym)

Spora większość psów adoptowanych nie jest nawet uczona chodzenia na luźnej smyczy bo opiekun nie jest świadomy , że chodzenie na smyczy to nie 20 minut na dwumetrowej lince lub flexi wokół bloku.

Zaniedbujemy naukę kompetencji społecznych, prawidłowych kontaktów z psami i innymi ludźmi, nie zaspokajamy potrzeb….a to nauka życia, trwająca cały czas i niezbędna.

Spójrzmy nieco inaczej, warto zmienić stereotypowe myślenie o psach i ich możliwościach uczenia się.

Uczenie się trwa całe życie . A odpowiedzialność za to, w jaki sposób i czego nauczymy nasze zwierzę aby pomóc mu w procesie adaptacji po adopcji spada na opiekuna.

Wpis autorstwa Edu-Canis behawioryści – Barbara Szczygieł, Jarosław Stańczyk